Koszty naprawy uszkodzonego pojazdu

Koszty naprawy uszkodzonego pojazdu

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z 13.06.2003 r. (Sygn. akt III CZP 32/03, Sąd Najwyższy w składzie: SSN Marek Sychowicz [przewodniczący], SSN Mirosław Bączyk [sprawozdawca], SSN Henryk Pietrzkowski, Protokolant Iwona Budzik), podjęto uchwałę mówiącą, że odszkodowanie od zakładu ubezpieczeniowego przysługujące z tytułu odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego powinno pokryć niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku.

Uszkodzony pojazd w ramach ubezpieczenia należy naprawić tak, aby przywrócić go do stanu technicznego, jaki istniał przed wypadkiem. Ubezpieczyciel, godząc się na zasadność, sposób i metody naprawy, jednocześnie godzi się na wysokość poniesionych później kosztów z tym związanych. Kwoty te mogą być ustalane na różne sposoby. Podczas rozstrzygania powyższej sprawy sądowej zrodziło się zagadnienie dotyczące tego, czy koszty remontu zwrócone przez ubezpieczyciela powinny być równe kosztom faktycznym poniesionym podczas działań naprawczych czy też ustalone przez biegłego na podstawie przeciętnych cen takich lub podobnych usług.

Zgodnie z art. 822 kodeksu cywilnego ubezpieczyciel zobowiązuje się do wypłaty świadczenia osobie poszkodowanej przez osobę u niego ubezpieczoną. Świadczenie to powinno odpowiadać kosztom poniesionej szkody (art. 805 k.c.) i obejmować metodę i zakres naprawy oraz materiały niezbędne do jej wykonania. Ubezpieczyciel ma obowiązek spłacenia „długu” już w momencie wypadku, bez względu na to, czy poszkodowany naprawił pojazd i czy zamierza w ogóle to zrobić (np. wg uzasadnienia uchwały z dnia 15.11.2001 r., III CZP 68 / 01, OSNC 2002, z. 6, poz. 74 i wspominanych tam orzeczeń Sądu Najwyższego). Co ważne, poszkodowany ma prawo do wyboru sprzedawcy części zamiennych oraz zakładu naprawczego, któremu powierzy swój samochód i przywrócenie go do stanu sprzed wypadku. Różne warsztaty mechaniczne będą miały prawdopodobnie różne ceny w zakresie tych samych lub podobnych usług. Ponadto, ceny te będą inne od tych funkcjonujących lokalnie oraz w innych rejonach Polski.

Zgodnie z art. 361 § 2 k.c., poniesiona szkoda powinna być całkowicie pokryta przez ubezpieczyciela. Poszkodowany nie może jednak przesadzić i w sytuacji, gdy ubezpieczyciel godzi się na warunki, domagać się zwrotu kosztów niekoniecznych, tzn. np. takich, które nie tylko przywracają stan pojazdu sprzed wypadku, ale też podnoszą jego standard i jakość.

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 20.11.1970 r., II CR 425/72 (OSNCP 1973, z. 6, poz. 111) ten, kto jest odpowiedzialny za szkody (np. ubezpieczyciel), powinien zwrócić osobie poszkodowanej „wszelkie celowe, ekonomiczne uzasadnione wydatki, poniesione w celu przywrócenia stanu poprzedniego, do których wydatków należy zaliczyć także koszt nowych części i innych materiałów, jeżeli ich użycie było niezbędne do naprawienia uszkodzonej rzeczy”. Niezbędne wydatki to takie, które trzeba ponieść, aby pojazd mechaniczny, za pomocą takich środków, jakich uszkodzenie wymaga, przywrócić auto do jego technicznego stanu sprzed zdarzenia. Przez koszty uzasadnione ekonomicznie należy rozumieć te ustalone przez wybrany warsztat.

Gdy nie przyjmuje się cen przeciętnych ustalonych przez biegłego, przy określaniu wysokości odszkodowania należy zwrócić uwagę na rynek lokalny i ceny na nim panujące. Jeśli ceny wybranego zakładu odpowiadają średnim cenom panującym na rynku lokalnym i jednocześnie są niezbędne i ekonomicznie uzasadnione, ubezpieczyciel musi je przyjąć.