Za najważniejsze wydarzenie minionego roku firmy ubezpieczeniowe uznały przejęcie Warty przez konsorcjum Talanx i Meiji Yasuda. Takie wnioski płyną z ankiety przeprowadzonej przez dziennik „Rzeczpospolita" wśród 22 firm z branży ubezpieczeń na życie i majątkowych

Wejście grupy Talanx, która przejęła trzy podmioty: Wartę, HDI i Europę było najważniejszym wydarzeniem 2012 roku. W efekcie Talanx stał się drugą największą firmą ubezpieczeniową z 14 proc. udziałem w rynku ubezpieczeń majątkowych. Za drugie w kolejności najważniejsze wydarzenie branża uznała „zamieszanie" wokół produktów z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym (UFK).

Chodzi o polisy inwestycyjne, w których opłaty za wcześniejszą rezygnację są wyjątkowo duże, bo w pierwszych latach sięgające nawet 100 proc. zgromadzonego kapitału. Konsekwencją nieumiejętnego uregulowania sprzedaży tego produktu może być to, że wbijemy kolejny gwóźdź do trumny problemu długoterminowych emerytalnych oszczędności Polaków. Przeregulowanie kwestii prowizji i procesu sprzedaży doprowadzić może do tego, że produkt podzieli los IKE i IKZE co bardzo niekorzystnie wpłynie na cały system długoterminowych oszczędności Polaków

Pytani o największe wyzwania dla rynku w 2013 roku ubezpieczyciele wskazali spodziewaną w pierwszym kwartale roku rekomendację nadzoru odnośnie rynku bancassurance, czyli sprzedaży polis przez banki. Według pojawiających się zapowiedzi ze strony nadzoru, a także wnioskując z przesłanych przez regulatora w lutym i wrześniu tego roku listów wynika, że w rekomendacji znajdzie się m.in. wymóg czytelnego informowania klientów, czy bank jest ubezpieczającym, czy agentem, a także podania informacji o ryzyku związanym z daną inwestycją. Nie wiadomo jednak, czy dotknięta zostanie paląca kwestia wysokości opłat pobieranych przez pośredników. W nieoficjalnych komentarzach firmy przyznają, że nie spodziewają się, że KNF odniesie się do jeszcze ważniejszej z punktu widzenia klientów kwestii, czyli informowania o tym, jak duża część składki jest faktycznie inwestowana. Chodzi o częstą na rynku sytuację, gdy nawet jeśli zgodnie z umową dotyczącą produktu ochronno-inwestycyjnego, np. z UFK przykładowo 95 proc. składki ma być przeznaczanych na inwestycje, a 5 proc. na ochronę życia, to jednak w pierwszych latach faktycznie inwestowana jest zaledwie znikoma, często kilku- lub kilkunastoprocentowa jej część.